Helemaal ingeburgerd

Na vijf zomers in de Gers, kan ik nu met trots zeggen dat ik volledig ben ingeburgerd: Ik heb Armagnac gedronken, Confit de Canard (voor de dierenliefhebbers zal ik dit niet vertalen) en Croustade gegeten, draai mijn hand niet meer om voor de paquitodans, schreeuw mee met de musique du Sud-Ouest, heb kennisgemaakt met de buren en als toppunt heb ik de sleutel van het gemeentehuis gekregen. Nu zullen jullie denken; ‘ huh, de sleutel van het gemeentehuis?’ ja dat klopt! In Nederland is het moeilijk voor te stellen dat je na sluitingstijd naar het gemeentehuis gaat en de deur opent, maar hier kijkt niemand raar op. Waar in Nederland slechts enkele mensen een sleutel hebben en de gemeentehuizen sterk beveiligd zijn, kreeg ik zonder moeite de sleutel van het gemeentehuis van Montesquiou mee. Toen ik de sleutel in mijn hand had, keek ik heel raar op. ‘ Zal dit een grap zijn of zijn ze hier echt zo makkelijk met het weggeven van de sleutel van zo’n belangrijk gebouw?’ Het laatste was waar en zo gebeurde het dat ik op een maandagavond met 15 Nederlandse campinggasten voor de ‘Mairie’ stond. ‘ Dames en heren, we gaan nu een kijkje nemen bij een expositie in het gemeentehuis en ik zal de deur even voor u openen!’ Een paar oude Franse dametjes keken stiekem om het hoekje, maar vonden het niet raar dat een blond meisje, met een groep mensen, de deur opende. Terwijl ik in het gebouw op zoek ging naar de lampenknopjes, dacht ik aan eerder moment met een inwoner van het dorp, die toen ik mij wilde voorstellen zei: ‘Je hoeft je echt niet voor te stellen hoor, jij bent inmiddels meubilair van het kasteel! Ik weet wel wie je bent!’ Al met al, voel ik mij steeds meer een Gersoise, hahaha!

Afgelopen vrijdag hadden wij de laatste animatiedag en sindsdien ben ik een echte allround medewerker. Ik heb tegels en een muur schoongespoten met een hogedrukspuit, de heg gesnoeid, heel veel planten water gegeven, de oprijlaan schoongemaakt, de nummering van de campingplaatsen gecontroleerd, vuilnisvrouw gespeeld, electriciteitspalen schoongemaakt en 455 schoteltjes van de keuken (eerste verdieping) naar beneden gebracht. Ik hoef me hier dus helemaal niet te vervelen en dat ga ik de komende dagen ook zeker niet doen. Mijn andere collega’s Kees, Anne-Wil en Jasmijn zijn weg, dus ik ben bijna alleen hier. De camping is ook erg rustig en daardoor is de sfeer wel relaxt. Zaterdagavond waren Kees en ik uitgenodigd voor een barbecue bij campinggasten, gisteren heb ik met Jasmijn een Croustade (heel erg lekker toetje) gegeten in het restaurant en als toppunt mag ik vanavond mee-eten met de table d’hotes. Gewoonlijk moet ik met de table d'hotes de kindertafel in de gaten houden, soms zijn er dan wel 50 kinderen. Vanavond komen er maar 6 kinderen en daarom heb ik vrij. Ik mag dan gezellig bij de campinggasten aan een lange tafel zitten en lekker eten. Goh, wat heb ik het zwaar hier............

Nog maar één week en dan zit mijn tijd er hier helaas alweer op. Veel tijd om daar over na te denken heb ik niet, want er is de komende dagen nog genoeg te doen. De camping en het restaurant worden weer klaargemaakt voor het bruiloftenseizoen, wat hier dit weekend gaat beginnen. Gedurende het weekend zal ik dus paraat staan in mijn witte blouse. Naast de voorbereidingen voor de bruiloft ga ik de laatste hand leggen aan het draaiboek wat Kees en ik hebben geschreven. Wij hebben door onze ervaring hier op de camping zoveel kennis opgedaan, dat we alles van a tot z hebben opgeschreven. Voor de toekomst is dit voor onze opvolgers erg handig, zij hoeven dan niet meer het wiel van de wagen uit te vinden! Toch is het ook wel een beetje vreemd om een draaiboek te schrijven, want steeds komt dan de vraag boven hoe mijn toekomst eruit zal zien: Is dit echt mijn laatste zomer op deze geweldige plek?
Ik ben er nog niet uit en deze vraag zal mij de komende maanden nog wel bezig houden, want zeker als ik thuiskom, dan vraagt iedereen of ik nog een keer het avontuur aan ga. En netals alle andere zomers zeg ik dan: Wie weet, ik weet het nog niet!

Voor nu is het mooi geweest, tot snel allemaal! A plus tard!