Ontwenningsverschijnselen

Ik word wakker en hoor het buiten regenen en hard waaien. Even schiet er vanalles door mijn hoofd; Zijn alle parasols bij het zwembad dicht en zijn de lichte stoelen opgestapeld? Arme mensen op de camping, zullen ze problemen hebben gehad door het weer? Verdorie, nu moet ik door de regen naar het sanitairgebouw. Ik open mijn ogen en kijk om me heen; O ja, ik ben thuis! Ik kan gewoon in mijn pyjama blijven lopen, hoef niet naar het sanitairgebouw en hoef niet op ieder moment van de dag iedereen vriendelijk te woord te staan.

Terwijl ik aan de eettafel zit om te ontbijten realiseer ik me dat ik even moet wennen. Ik ben helemaal gewend aan het Franse eten en at ’s ochtends croissantjes, soms gedoopt in yoghurt (ja, het klinkt vreemd, dat weet ik), met jus d’orange en nu zit ik hier, al bladerend door de krant met een bruine boterham. De afgelopen acht weken heb ik niets meegekregen van het wereldnieuws en volgens mij heb ik niets gemist, de krant staat namelijk vol met allerlei ellende; een vulkaanuitbarsting in Colombia, vreselijke overstromingen in Pakistan, doden door een aanslag in Irak, bosbranden en ga zo maar door. Zo welkom terug in de bewoonde wereld!

Ik heb acht weken buiten geleefd, heel veel gelopen en heb mij helemaal aangepast aan de Franse gewoonten. Het Frans spreken gaat steeds beter, ik heb mijzelf betrapt op het gebruiken van Franse gebaren tijdens het praten en ben helemaal gewend aan het Franse eten. Het was dus wel even wennen om vanmiddag in plaats van meerdere salades en heel veel vers fruit ‘gewoon’ een boterham te eten. Om maar niet te spreken over de vele taarten die we de afgelopen week als toetje hebben gegeten! Niet dat ik thuis slecht te eten krijg hoor, maar het is wel even een omschakeling. En niet alleen het eten is een omschakeling, ook het binnenshuis leven, het stilzitten en vooral het weer is heel anders dan ik de afgelopen weken heb meegemaakt. Toen mijn vliegtuig rond Lille te horen kreeg waarschijnlijk niet te kunnen landen in Amsterdam vanwege de storm, had ik de kleine hoop dat we om zouden keren en weer naar het zuidelijke stukje Frankrijk ( ;) ) zouden gaan. Maar nee, na een waarschuwing voor een ruige landing stond ik in de deuropening van het vliegtuig en waaide bijna naar buiten. Toen we vervolgens de hele ringweg van Amsterdam in de file hebben gestaan, wist ik het zeker: Ik ben weer terug in Nederland en Frankrijk lijkt heel ver weg.

De één na de ander vraagt of ik blij ben om weer thuis te zijn en iedereen krijgt hetzelfde antwoord: Nee, helemaal niet! Ik weer zo’n geweldige zomer gehad, zoveel verschillende mensen ontmoet en zoveel leuke dingen meegemaakt, dat ik met pijn in mijn hart mijn tweede ‘huisje’ heb verlaten. En niet alleen ik, maar ook de andere personeelsleden en campinggasten. Meer dan andere zomers hebben mensen toegezegd om weer terug te komen en dat is natuurlijk een supergroot compliment. Dat maakt al het harde werken weer helemaal goed!

Ik heb nu nog een paar dagen om te acclimatiseren en daarna gaat het normale leventje weer beginnen. Morgen weer badmintonnen en maandag begint de studie weer. Frankrijk lijkt dan alweer zo lang geleden, dat ik alweer toe ben aan zomervakantie!

Nou dit was het einde van mijn Frankrijk-avontuur van deze zomer, met veel moeite is het mij gelukt om weer een verhaal te typen op een Nederlands toetsenbord. Iedereen bedankt voor het reageren op mijn verhalen! Mocht ik volgend jaar weer naar naar Frankrijk gaan, dan zal ik zeker weer deze site bijhouden.

Ciao et a bientot!