Mensen, let niet zo op ons!
Door: Suzanne
Blijf op de hoogte en volg Suzanne en Reinier
29 December 2011 | Sri Lanka, Colombo
Iedereen verklaart ons voor gek, maar wij zitten regelmatig urenlang in een lokale bus. Waar andere toeristen een taxi huren of met toeristenbussen gaan, reizen wij op de lokale manier. Zo gebeurd het dus dat ik vier uur opgevouwen op een te harde busbank zit van een keihard rijdende bus over hobbelige zigzagwegen. Bang dat er iets gebeurd zijn wij niet, aangezien de buschauffeur (of zijn assistent) Boeddha om een veilige reis heeft gevraagd. In de bus staat Singalese muziek op en er brandt wierrook. Bij een Boeddhabeeld wordt gestopt, bloemen geofferd en gebeden, om vervolgens een bloem in een mandje op het dashboard te plaatsen en met was een Boeddhistisch teken op de voorruit te tekenen. Boeddha beschermt ons! De bus is misschien wel de enige plaats waar mensen niet zo gek opkijken als er twee blanke meiden binnenkomen. Het is opvallend om te zien hoe vriendelijk mensen in de bus tegen elkaar zijn. Niet alleen voor ons, maar ook voor elkaar. Hier en daar maken mensen een praatje, er wordt opgestaan voor moeders met kinderen, monniken en oude mensen. Bovendien houden degenen die een zitplaats hebben, de tassen van de staande mensen op hun schoot. Daardoor zat er laatst een nette man in pak, met mijn felgekleurde plunjezak op schoot op te slapen. Ik had vervolgens mijn handen vrij om me staande te kunnen houden in de racende bus.
De afgelopen dagen hebben wij voornamelijk doorgebracht in grote steden. Wat een mensen, wat een afval op straat en wat een verkeer! Ondanks dat er meerdere toeristen zijn, blijven de mensen ons nieuwsgierig aankijken en aanspreken. Langzamerhand worden wij gek van alle mensen (voornamelijk mannen) die ons vragen; “Madam, what are you doing?” (Uhh, op straat lopen), “Madam, where are you from?” of alleen “Hello!” Het is natuurlijk erg vriendelijk allemaal, maar het is toch ook wel een beetje vervelend. Mensen die de straat asfalteren, restaurantmedewerkers en zelfs politieagenten, iedereen ‘psst’ of stelt wel een vraag. Een paar dagen geleden werd ik aangehouden door een politieagent. Helemaal verbaasd en verwonderend omdat ik naar mijn idee niets verkeerds had gedaan, luisterde ik naar zijn gebrekkige Engels. Het enige wat hij zei was “You from?” en na mijn antwoord (Holland), was hij tevreden en kon ik weer doorfietsen. Mensen zijn overigens ook heel recht door zee, de tweede vraag die ze stellen is namelijk “Do you have a boyfriend and are you married?” Om te voorkomen dat we voor een tweede keer cadeautjes krijgen van een jongen die ons erg leuk vindt en meteen een huwelijksaanzoek doet, zeggen wij dus dat we een vriend hebben in Nederland.
In Anuradhapura en Polonaruwa, twee steden die eeuwenlang (ongeveer van 300 voor Christus tot 13e eeuw) de belangrijkste steden van het land zijn geweest, hebben wij een fiets gehuurd en zijn wij langs alle overblijfselen van tempels, kloosters, stupa’s, paleizen en andere hoopjes steen gefietst. Erg mooi om te zien hoe goed sommige dingen bewaard zijn (zoals enkele Boeddhabeelden), maar wel erg moeilijk om voor stellen hoe dit het middelpunt van het land kon zijn. Nu zijn er namelijk alleen nog funderingen en enkele gebouwen te zien. Meer intact en erg indrukwekkend waren de grottempels in Dambulla (met enorm veel muurschilderingen en beelden) en Mihintale, de bakermat van het Boeddhisme is Sri Lanka. Terwijl in Inda het Boeddhisme op zijn retour was, bekeerden in Mihintale (247 v Chr) grote groepen Singalezen zich tot het voor hen nieuwe geloof. Met vele andere mensen, voornamelijk locals, hebben wij op blote voeten (!) over gladde rotsen en tussen de groepen apen een klim gemaakt naar een enorm Boeddhabeeld en een uitkijkpunt.
Fietsen op de wegen in de drukke steden was best eng. Alle kuilen, hobbels, voorbijrazende bussen en andere opstakels, leverden soms wel angstvallige momenten op. Om dan al het getoeter niet te vergeten. Mensen toeteren omdat ze aan willen geven dat ze er zijn (toettoet, pas op, ik haal je in!), om aan te geven dat je aan de kant moet of omdat ze verbaasd zijn om een blanke op een fiets te zien. Mensen hangend uit raampjes, bussen vol die verbaasd zwaaien en allerlei mensen die dingen naroepen. Wat kijken wij uit naar een anoniem leventje in Nederland. Gewoon over straat kunnen lopen, zonder aangesproken te worden, is voor ons momenteel een droom! Ondanks alle aandacht die wij trokken, hebben wi j enorm genoten van de fietstochten.
Nadat wij vorige week in een guesthouse geholpen hadden om een kerstboom te versieren (zie vorige blog), hoopten wij op dezelfde kerstgezelligheid bij het hotel wat wij geboekt hadden voor kerst. Zeker nadat we hoorden dat op de radio de Singalese versie van ‘Santa Claus is coming to town’ helemaal plat gedraaid wordt en in de winkels kerstversiering te zien was. Het leek dus alsof ze hier meer aan kerst doen dan dat wij hadden gedacht. “Met kerst hebben wij een speciale activiteit in het restaurant”, meldde de receptionist ons en wij kwamen daarom gedoucht en met schone kleding in het restaurant. De Sri Lankaanse interpretatie van kerst (wat ze niet kennen in het Boeddhisme), viel helaas voor ons toch een beetje tegen. Naast kerstlampjes in een boom, was er niets anders dan de andere avonden en op twee andere tafels na, was er niemand. Toch mogen we niet klagen, het was 28 graden, een strakblauwe lucht en wij zaten op het terras. Met een dubbel gevoel hebben wij genoten van een ‘luxe’ maaltijd, het was bijzonder om kerst te vieren in een mooi, warm land, maar stiekem voelde het wel een beetje vreemd om met kerst niet thuis te zijn.
De tijd gaat echt supersnel en de afgelopen dagen hebben wij heel veel gezien. ’s Ochtends vroeg opstaan, met de bus naar een volgende plaats, ’s middags de bezienswaardigheid bezoeken, vervolgens slapen en dan begint het ritueel weer overnieuw. Doordat we iedere nacht ergens anders slapen, zijn we af en toe de weg kwijt. Lopend door een stad, bedenk ik mij tot verbazing dat ik gewoon even niet meer weet waar ik ben! Momenteel is ons hele rondje door het prachtige Sri Lanka gemaakt en gaan wij in drie etappes terug naar de zuidkust. We kijken uit naar het mooie weer, luie dagen op het strand, het weerzien van iedereen bij Stichting Hellabeem en toch stiekem ook wel een beetje naar huis. Nog ruim een week en dan zit onze reis er alweer op.
Nou dit was het weer voor dit moment. Ik wens jullie een fijne jaarwisseling en een geweldig, gezond, gelukkig, sportief en gezellig 2012 toe! Tot gauw!
Liefs,
Suzanne
PS. Peter, we maken hier zoveel mee, dat ik inderdaad wel een boek zou kunnen schrijven. Ik weet overigens ook nog wel iets anders (iets waar ik zes keer acht weken ben geweest), waar ik nog een veeeel dikker boek over kan schrijven. ;)
De afgelopen dagen hebben wij voornamelijk doorgebracht in grote steden. Wat een mensen, wat een afval op straat en wat een verkeer! Ondanks dat er meerdere toeristen zijn, blijven de mensen ons nieuwsgierig aankijken en aanspreken. Langzamerhand worden wij gek van alle mensen (voornamelijk mannen) die ons vragen; “Madam, what are you doing?” (Uhh, op straat lopen), “Madam, where are you from?” of alleen “Hello!” Het is natuurlijk erg vriendelijk allemaal, maar het is toch ook wel een beetje vervelend. Mensen die de straat asfalteren, restaurantmedewerkers en zelfs politieagenten, iedereen ‘psst’ of stelt wel een vraag. Een paar dagen geleden werd ik aangehouden door een politieagent. Helemaal verbaasd en verwonderend omdat ik naar mijn idee niets verkeerds had gedaan, luisterde ik naar zijn gebrekkige Engels. Het enige wat hij zei was “You from?” en na mijn antwoord (Holland), was hij tevreden en kon ik weer doorfietsen. Mensen zijn overigens ook heel recht door zee, de tweede vraag die ze stellen is namelijk “Do you have a boyfriend and are you married?” Om te voorkomen dat we voor een tweede keer cadeautjes krijgen van een jongen die ons erg leuk vindt en meteen een huwelijksaanzoek doet, zeggen wij dus dat we een vriend hebben in Nederland.
In Anuradhapura en Polonaruwa, twee steden die eeuwenlang (ongeveer van 300 voor Christus tot 13e eeuw) de belangrijkste steden van het land zijn geweest, hebben wij een fiets gehuurd en zijn wij langs alle overblijfselen van tempels, kloosters, stupa’s, paleizen en andere hoopjes steen gefietst. Erg mooi om te zien hoe goed sommige dingen bewaard zijn (zoals enkele Boeddhabeelden), maar wel erg moeilijk om voor stellen hoe dit het middelpunt van het land kon zijn. Nu zijn er namelijk alleen nog funderingen en enkele gebouwen te zien. Meer intact en erg indrukwekkend waren de grottempels in Dambulla (met enorm veel muurschilderingen en beelden) en Mihintale, de bakermat van het Boeddhisme is Sri Lanka. Terwijl in Inda het Boeddhisme op zijn retour was, bekeerden in Mihintale (247 v Chr) grote groepen Singalezen zich tot het voor hen nieuwe geloof. Met vele andere mensen, voornamelijk locals, hebben wij op blote voeten (!) over gladde rotsen en tussen de groepen apen een klim gemaakt naar een enorm Boeddhabeeld en een uitkijkpunt.
Fietsen op de wegen in de drukke steden was best eng. Alle kuilen, hobbels, voorbijrazende bussen en andere opstakels, leverden soms wel angstvallige momenten op. Om dan al het getoeter niet te vergeten. Mensen toeteren omdat ze aan willen geven dat ze er zijn (toettoet, pas op, ik haal je in!), om aan te geven dat je aan de kant moet of omdat ze verbaasd zijn om een blanke op een fiets te zien. Mensen hangend uit raampjes, bussen vol die verbaasd zwaaien en allerlei mensen die dingen naroepen. Wat kijken wij uit naar een anoniem leventje in Nederland. Gewoon over straat kunnen lopen, zonder aangesproken te worden, is voor ons momenteel een droom! Ondanks alle aandacht die wij trokken, hebben wi j enorm genoten van de fietstochten.
Nadat wij vorige week in een guesthouse geholpen hadden om een kerstboom te versieren (zie vorige blog), hoopten wij op dezelfde kerstgezelligheid bij het hotel wat wij geboekt hadden voor kerst. Zeker nadat we hoorden dat op de radio de Singalese versie van ‘Santa Claus is coming to town’ helemaal plat gedraaid wordt en in de winkels kerstversiering te zien was. Het leek dus alsof ze hier meer aan kerst doen dan dat wij hadden gedacht. “Met kerst hebben wij een speciale activiteit in het restaurant”, meldde de receptionist ons en wij kwamen daarom gedoucht en met schone kleding in het restaurant. De Sri Lankaanse interpretatie van kerst (wat ze niet kennen in het Boeddhisme), viel helaas voor ons toch een beetje tegen. Naast kerstlampjes in een boom, was er niets anders dan de andere avonden en op twee andere tafels na, was er niemand. Toch mogen we niet klagen, het was 28 graden, een strakblauwe lucht en wij zaten op het terras. Met een dubbel gevoel hebben wij genoten van een ‘luxe’ maaltijd, het was bijzonder om kerst te vieren in een mooi, warm land, maar stiekem voelde het wel een beetje vreemd om met kerst niet thuis te zijn.
De tijd gaat echt supersnel en de afgelopen dagen hebben wij heel veel gezien. ’s Ochtends vroeg opstaan, met de bus naar een volgende plaats, ’s middags de bezienswaardigheid bezoeken, vervolgens slapen en dan begint het ritueel weer overnieuw. Doordat we iedere nacht ergens anders slapen, zijn we af en toe de weg kwijt. Lopend door een stad, bedenk ik mij tot verbazing dat ik gewoon even niet meer weet waar ik ben! Momenteel is ons hele rondje door het prachtige Sri Lanka gemaakt en gaan wij in drie etappes terug naar de zuidkust. We kijken uit naar het mooie weer, luie dagen op het strand, het weerzien van iedereen bij Stichting Hellabeem en toch stiekem ook wel een beetje naar huis. Nog ruim een week en dan zit onze reis er alweer op.
Nou dit was het weer voor dit moment. Ik wens jullie een fijne jaarwisseling en een geweldig, gezond, gelukkig, sportief en gezellig 2012 toe! Tot gauw!
Liefs,
Suzanne
PS. Peter, we maken hier zoveel mee, dat ik inderdaad wel een boek zou kunnen schrijven. Ik weet overigens ook nog wel iets anders (iets waar ik zes keer acht weken ben geweest), waar ik nog een veeeel dikker boek over kan schrijven. ;)
-
29 December 2011 - 15:13
Hans Dekkers:
Nounou, je maakt weer genoeg mee zie ik wel! Je bent wel in hele mooie omgevingen geweest... daar kom je niet snel een 2e keer denk ik zo. Geniet nog maar even van je laatste week, maar ook dat komt vast wel goed! ;)
-
29 December 2011 - 17:29
Ettina En Nienus:
Dag Auntie! Wat fijn dat je nu eindelijk droog en zonnig weer hebt! Dat is toch wel extra genieten. Nog even een paar dagen fijn relaxen en daarna komt het onvermijdelijke afscheid nemen van iedereen bij Hellabeem! Gelukkig kun je daarna uitkijken naar het weerzien met je ouders, broer, oma en ... niet te vergeten: je vriend!!!!! -
29 December 2011 - 19:07
Jeffrey:
Wouw, alweer een mooi verhaal. De foto's zijn ook erg leuk. Geniet nog van de laatste dagen!! -
29 December 2011 - 21:47
Els En Piet:
Hallo vakantiegangers jullie hebben al heel veel gezien en zijn nu even aan rust toe.
Lekker bijkomen op het strand en weer nadenken over de terug reis die al snel dichter bij komt.
Nog een prettige vakantie verder en een goede jaarwisseling. -
29 December 2011 - 22:15
Peter:
lieve,suusje jje gaat nu lekker aftellen en kan trug kijken op een wereldervaring meis diep in mijn hart ben ik stik jalours .maar op die volgepakte bus uhhhhh nou ja sorry dat ff niet (zie je me al zitten met mijn louis vuttonneke hihi)ga nog lekker ff uitzakken en geniet nog van je laatste dagen daar ben een beetje vroeg he maar wens je via deze weg toch alvast een top en gezond2012 en dat er maar een hoop goeds op je pad mag komen lieve suus een hele dikke knuf uit la douce -
29 December 2011 - 22:47
Annemieke:
Wat een mooie blauwejurk heb je aan ,weet je waar mij dat aan doet denken.
Aan die andere blauwe jurk met sjaaltje en kaplaarzen, maar deze heeft veel meer klasse!!!!!
Je moeder stuurde een mailtje dat jullie 14 jan naar de vakantiebeurs kwamen,dat is nu toch niet voor te stellen dat je daar over een paar weken loopt.
Nou geniet nog van je laatste weken en een goede jaarwisseling en een heel mooi 20112!!!!!!!!
Veel liefs -
30 December 2011 - 09:19
Agnes:
Mooi weer om te lezen hoor Suus! Maar we missen je wel, dus kom maar gewoon weer terug. Goed uiteinde, en voorzichtig met vuurwerk :-) -
01 Januari 2012 - 17:56
Tineke Bunnik:
Dag Anne en Suzanne, wat een prachtige reisverhalen! Ik wens jullie een gelukkig nieuw jaar met nog veel mooie reizen in het vooruitzicht. Tot ziens op 16 januari!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
