Natte sokken in een besneeuwd Düsseldorf

Het is maandagochtend, mijn tas is ingepakt en ik ben klaar om naar Düsseldorf te vertrekken voor de personeelsreünie van camping Le Haget. Laat de NS nou net een negatief reisadvies hebben afgegeven en ook NSHiSpeed reizigers afraadt om vooral niet met de trein te reizen. In de planning staat dat ik vanmiddag naar Nijmegen ga, om daar bij collega Kees te overnachten en dinsdagochtend met de ICE naar Düsseldorf te treinen.
Ik laat me niet kennen en kijk vlak voor vertrek nog even snel op internet naar de actuele treinvertrekstaten. Shit, vanuit Amsterdam vertrekken vandaag geen treinen in de richting van Utrecht! Onder het mom van ‘ik zie wel waar ik strand’ ga ik naar het station en stap in de trein naar Amsterdam. Ik heb mijn slaapzak mee, dus als ik Nijmegen niet bereik, zal ik de nacht warm doorkomen. Ook heb ik maar even gecontroleerd of ik de mobiele nummers van mensen in Amsterdam en Utrecht mee heb, want als de NS gelijk heeft, zal ik vandaag niet aankomen in Nijmegen.
Uiteindelijk, ruim 5,5 uur later, na heeel veel overgestapt te hebben en heel veel te hebben gewacht op stations, kom ik vol verbazing op station Nijmegen. Nooit gedacht dat ik hier nog aan zou komen vandaag! Nu nog drie minuten met een trein (zo eentje heb ik er nog nooit gezien, dit lijkt meer een metro!) naar Nijmegen Heyendaal en mijn bestemming is bereikt! In het studentenhuis van Kees staat een heerlijke nasi-maaltijd op mij te wachten en vol verbazing dat ik toch ben gearriveerd, halen we herinneringen op van afgelopen zomer.

Inmiddels is het dinsdagochtend kwart voor zes en de wekker gaat. We hebben al gehoord dat de ICE niet rijdt, maar vol goede hoop lopen we driekwartier later door tientallen centimeters sneeuw naar het station. Ja hoor, het treinverkeer is nog steeds een grote chaos! Eenmaal op station Arnhem is al snel duidelijk op welk perron we moeten zijn; mensen met grote koffers kijken elkaar vragend aan, maar niemand weet precies wanneer er een trein komt die ons naar Duitsland zal brengen. Na een uur lang luisteren naar omroepberichten komt er eindelijk een omroepbericht vergezeld met een muziekje. Ja, dit is voor ons, zo’n vrolijk muziekje hoort bij de internationale treinen! Een Deutsche Bahn trein zal ons (en de vele anderen) naar de grens met Duitsland brengen, waar in Emmerich een ICE op ons zal wachten. En ja hoor, eenmaal in Emmerich stappen we het besneeuwde perron (ruim 30 cm sneeuw!) op en betreden we de chique ICE. Zo kwam alles weer goed en bereikten we om half 11 het station van Düsseldorf.

Arnaud, mijn Franse-medeanimator woont in Düsseldorf en heeft ons vervolgens de hele stad laten zien. De Duitse kerstmarkt kan beter een Nederlandse markt genoemd worden, aangezien het merendeel van de bezoekers Nederlands is. (Deze Nederlanders zijn overigens vooral te vinden bij de Bratwurst en Gluhwein). Er is hier duidelijk nog meer sneeuw gevallen dan in Nederland, maar door de vele mensen waren er overal op straat zwembaden ontstaan. Kees, de badmeester van Le Haget, had het hier dan ook erg druk met het schoonmaken en controleren van het zwembadwater! Met natte sokken en koude voeten hebben wij de hele stad gezien; de kerstmarkten, de winkelstraat (der Köningsallee), de Rijn, moderne architectonische gebouwen, de bekende Duitse Kaufhausen en letterlijk het hoogtepunt van de dag; Der Rheinturm, een 180 meter hoge televisietoren met uitzicht over de hele stad. Op ‘goede’ dagen kun je vanaf deze toren de Dom van Keulen (30 km verderop) zien liggen, deze konden wij vandaag niet zien, maar wij zagen een schitterend besneeuwd Düsseldorf.
Eenmaal in het huisje van Arnaud hebben we herinneringen opgehaald, bijgepraat en liedjes gezongen. We moesten weer even inkomen, waar uiteindelijk, tot blijdschap van de buren (hahaha), hebben we ons kampvuurrepertoire gezongen en leek de zomer heel dichtbij. Om mijn hersenen in de war te brengen hebben we in Duitsland een mengsel van Nederlands en Frans gesproken. Het was voor mij een hele schok om na zes maanden weer eens Frans te horen en te moeten spreken. Zeker in het huis van twee Franse leraren en met Kees, die op school heel veel lessen Frans heeft en dus vloeiend meespreekt. Mijn hersenen slaan zo op hol, dat toen een meneer in de winkel vroeg of hij er even bij kon, ik antwoordde; “Oui, bien sûr!” en tegelijk dacht ‘shit, ik moet Duits spreken!’
Na een gezellige Frans/Nederlands/Duitse avond zocht iedereen zijn bed op. Vol verbazing lig ik in mijn slaapzak op de bank. Wat een dag! Het ene moment word ik wakker op een luchtbed in Nijmegen en nu lig ik hier op een bank in Düsseldorf!

Na lekker te hebben geslapen word ik om half 9 wakker en merk dat de rest van de ‘crew’ nog slaapt. Door een kier in het rolgordijn tuur ik vanuit mijn slaapzak naar buiten en zie dat alle zwembaden op straat zijn bevroren en er een grote ijsbaan is ontstaan. Ik zie strooiwagens, een zwerver die eten uit de prullenbak haalt en in de verte de verlichtte Rheinturm. Na een ontbijt van chocoladecake en yoghurt vertrekken we weer met een volle tas naar het station, waar we afscheid nemen van Arnaud en onze plekken zoeken in de trein die vol zit met chique, pakdragende mensen. Kees, zittend in zijn sportkleding, stelt voor om de volgende keer ook maar deftige kleding aan te doen, want we vallen zo wel een beetje buiten de ‘trein’. Doordat het treinverkeer in Nederland nog steeds ‘un grand bordel’ is, wordt er omgeroepen dat de trein niet verder dan Arnhem rijdt, wat hij uiteindelijk wel doet. Verder dan Utrecht kan de ICE vandaag echt niet, dus samen met vele andere (vooral Duitse) reizigers worden we in Utrecht verwezen naar een trein met bestemming Amsterdam. Nadat ik heel wat ICE-reizigers heb tegengehouden toen ze in de verkeerde trein wilde stappen, kon ik de trein naar huis pakken. Zo bereikte ik het mooie Grootebroek en kwam er een eind aan deze gezellige dagen.

Één ding is zeker, de rest van de kerstvakantie ga ik keihard leren, zodat ik mijn tentamens haal. Als dat namelijk lukt, mag ik in april-mei-juni stagelopen en kan ik aankomende zomer weer op de geweldigste camping van Frankrijk kan werken!