Lisboa
Door: Suzanne
Blijf op de hoogte en volg Suzanne en Reinier
12 Mei 2010 | Portugal, Lissabon
Na drie weken stage bij geweldig interessante, maar ook indrukwekkende mensen, was het tijd voor een paar dagen Lissabon. Nadat ik vorige jaren met mijn moeder naar Barcelona en Rome ben geweest, zijn we niet meer te stoppen. Ondanks dat ik vanwege mijn stage geen meivakantie had en dus eigenlijk geen tijd had voor een vakantie, waren we zo op dreef, dat we toch weer een stedentrip hebben geboekt.
Woensdagmiddag vlogen we over een zonnig Nederland via Nantes en Luxemburg (vraag mij niet waarom het vliegtuig zo’n route vliegt) naar de Pyreneeën en vervolgens door naar de Portugal. Aangezien het vliegveld middenin de stad Lissabon ligt, hadden we tijdens de landing een geweldig uitzicht! We zagen plein, fonteinen, straten en hielden ons hart vast toen het vliegtuig heel laag over de gebouwen vloog.
Lissabon is gebouwd op zeven heuvels, waardoor we spierpijn kregen van het klimmen en klauteren. Maar die geweldige uitzichtpunten (miradouros) en de knusse, smalle, steile straatjes maken het helemaal goed! Overal in de stad zijn liften en elevadors (een tram die mensen de heuvel op brengt), om het de mensen te vergemakkelijken. Heel veel gebouwen in de stad zijn versierd met azelujo’s. Dit is een Portugese kunstvorm, waarbij keramische tegels zijn beschilderd tot een groot geheel. We keken onze ogen uit in het Museu de Azelujo, maar ook bij de kerken, kloosters en huizen in de stad!
Lopend, met de metro, elektrische tram en natuurlijk ook met de elevadors hebben we vijf dagen lang de hele stad doorkruisd. Van Castelo Sao Jorge, een kasteel uit de IJzertijd, welke een grote rol heeft gespeeld in de geschiedenis van Portugal, naar Mosteiro Sao Vincente de Fora, een kloosterkerk uit de 13e eeuw. En van Praca Marques Pombal, het centrale plein van de stad, naar Belém. Belém is een buitenwijk van de stad, die vroeger een belangrijke wijk was. Van hier gingen ontdekkingsreizigers uit Europa de Atlantische oceaan op en met Torre De Belém (uitkijktoren) konden vijandelijke schepen worden opgespoord en uit de haven van Lissabon te geweerd worden. Daarnaast is er in Belém nog een geweldig groot klooster, wat geheel terecht het juweeltje van Lissabon wordt genoemd! Belém is door de UNESCO onderkent als teken voor Portugese avontuurlijkheid en staat dus op de werelderfgoedlijst. Wij zijn het hier helemaal mee eens, want wat is dit een geweldig plek!
Ook indrukwekkend was de Begraafplaats van vermaak (ja, de naam Cemitério de Prazeres, Begraafplaats van vermaak, is een beetje een rare naam voor een kerkhof), waar veel belangrijke personen uit Portugal zijn begraven. Geen normale grafstenen, maar grafhuisjes met gordijnen en aangeharkte voortuintjes. Erg mooi, maar ook wel een beetje griezelig, aangezien niet alle grafhuisjes goed zijn bijgehouden. Zo zagen we kapotte deuren, kisten die van de plank waren gevallen en daardoor kapot waren en zelfs ingestorte grafhuisjes.
Toen we alle bezienswaardigheden in de stad hadden gezien, zijn we nog een middag naar Cascais geweest. Dit stadje, 30 kilometer van Lissabon, was vroeger een pittoresk vissersdorp, maar is inmiddels uitgegroeid tot één van de mooiste badplaatsen van Portugal. En inderdaad, door de palmbomen, luxe villa’s en sprookjeskastelen kregen wij hier een enorm zomers gevoel. Het deed mij weer een beetje denken aan de zomervakanties van vroeger aan de Middellandse Zee!
Zondagavond lig ik weer in mijn eigen bedje. Buiten is het slechts 6 graden, wat wel even een heel verschil is met de temperatuur die wij ‘s ochtends hadden in Portugal (26 graden). Nog vol van alle indrukken uit die geweldige stad val ik in slaap.
De volgende ochtend moet ik even goed nadenken, o ja, ik ben weer thuis, het is maandag en ik moet weer naar mijn stage. Wanneer ik het CenterParcsachtige terrein van mijn stageplaats op loop, komt er een voor mij onbekende cliënt naast mij lopen en word ik uitgenodigd om een taartje te komen eten op zijn verjaardag. Van binnen moet ik heel hard lachen, wat zijn deze mensen toch geweldig! Op de afdeling fysiotherapie kom ik mijn eerste cliënt tegen; “Hé vakantieganger! Ik heb je hartstikke gemist!” Ik ben slechts twee werkdagen weggeweest, maar heb zoveel gezien en meegemaakt dat het wel lijkt alsof ik een lange break heb gehad. Maar wanneer later een andere cliënt zegt; “Wow Suzanne, je hebt zeker veel in restaurants gegeten? Je bent echt dik geworden in je vakantie!” moet ik heel hard lachen. Zo, welkom terug!
Na deze break ben ik er weer helemaal klaar voor om nog 7 weken stage te lopen. De tijd vliegt, de zomer is alweer in aantocht! Zoals de meesten wel weten, kan ik niet laten om toch nog een keer naar Frankrijk te gaan. Daar ga ik voor de vijfde keer op rij een zomer op een camping werken. Steeds als ik eraan denk, verbaas ik mij; wie had van te voren verwacht dat ik dat campingwerk zo leuk zou vinden dat ik er maarliefst vijf keer heen zou gaan?! Toch zal deze zomer anders worden dan anders. Na vier zomers de animatie te hebben gedaan met de Franse krullenbol Arnaud, zal ik deze zomer de animatie met iemand anders gaan doen. Helaas betekent dit dus het einde van het Krullenbollenteam……
Maar gelukkig komen er ook weer bekenden! Kees, de badmintonnende francofiele ‘zwemmeester’ is weer van de partij, netals de koks Celine en Freddy. Dat wordt dus weer een zomer heerlijk eten en badmintonnen met Brabantse gezelligheid! En wat doe je als je als campinggast geweldige zomers hebt gehad op een leuke camping, maar nu eigenlijk niet meer met je ouders mee wilt? Juist, je gaat gewoon op die camping werken! Dat hebben Anne-Wil en Jasmijn goed begrepen, want allebei vonden ze hun vakanties zo leuk, dat ze nu op de camping komen werken. Het beloofd dus weer een gezellige boel te worden!
Ondanks dat ik voor de vijfde keer naar Montesquiou ga, heb ik weer een nieuwe manier van reizen gevonden. Waar ik vorige jaren met het vliegtuig van Amsterdam of Brussel naar Pau Pyreneés vloog, neem ik nu op 1 juli het vliegtuig naar Toulouse. Vanaf het vliegveld van deze overigens erg gezellige stad, ga ik met het openbaar vervoer naar de camping. In Nederland ben ik behoorlijk gewend aan bussen, treinen en metro’s, maar in een onbekende Franse stad met een gigantische koffer, is toch wel een nieuwe uitdaging! De planning is dat ik eerst de bus neem naar het centrum van Toulouse en dat ik daar de trein of bus neem naar Auch. Maar na mijn openbaar vervoer ervaringen in Amsterdam, Barcelona en Lissabon, gaat dat helemaal lukken!
J’en ai envie!
Woensdagmiddag vlogen we over een zonnig Nederland via Nantes en Luxemburg (vraag mij niet waarom het vliegtuig zo’n route vliegt) naar de Pyreneeën en vervolgens door naar de Portugal. Aangezien het vliegveld middenin de stad Lissabon ligt, hadden we tijdens de landing een geweldig uitzicht! We zagen plein, fonteinen, straten en hielden ons hart vast toen het vliegtuig heel laag over de gebouwen vloog.
Lissabon is gebouwd op zeven heuvels, waardoor we spierpijn kregen van het klimmen en klauteren. Maar die geweldige uitzichtpunten (miradouros) en de knusse, smalle, steile straatjes maken het helemaal goed! Overal in de stad zijn liften en elevadors (een tram die mensen de heuvel op brengt), om het de mensen te vergemakkelijken. Heel veel gebouwen in de stad zijn versierd met azelujo’s. Dit is een Portugese kunstvorm, waarbij keramische tegels zijn beschilderd tot een groot geheel. We keken onze ogen uit in het Museu de Azelujo, maar ook bij de kerken, kloosters en huizen in de stad!
Lopend, met de metro, elektrische tram en natuurlijk ook met de elevadors hebben we vijf dagen lang de hele stad doorkruisd. Van Castelo Sao Jorge, een kasteel uit de IJzertijd, welke een grote rol heeft gespeeld in de geschiedenis van Portugal, naar Mosteiro Sao Vincente de Fora, een kloosterkerk uit de 13e eeuw. En van Praca Marques Pombal, het centrale plein van de stad, naar Belém. Belém is een buitenwijk van de stad, die vroeger een belangrijke wijk was. Van hier gingen ontdekkingsreizigers uit Europa de Atlantische oceaan op en met Torre De Belém (uitkijktoren) konden vijandelijke schepen worden opgespoord en uit de haven van Lissabon te geweerd worden. Daarnaast is er in Belém nog een geweldig groot klooster, wat geheel terecht het juweeltje van Lissabon wordt genoemd! Belém is door de UNESCO onderkent als teken voor Portugese avontuurlijkheid en staat dus op de werelderfgoedlijst. Wij zijn het hier helemaal mee eens, want wat is dit een geweldig plek!
Ook indrukwekkend was de Begraafplaats van vermaak (ja, de naam Cemitério de Prazeres, Begraafplaats van vermaak, is een beetje een rare naam voor een kerkhof), waar veel belangrijke personen uit Portugal zijn begraven. Geen normale grafstenen, maar grafhuisjes met gordijnen en aangeharkte voortuintjes. Erg mooi, maar ook wel een beetje griezelig, aangezien niet alle grafhuisjes goed zijn bijgehouden. Zo zagen we kapotte deuren, kisten die van de plank waren gevallen en daardoor kapot waren en zelfs ingestorte grafhuisjes.
Toen we alle bezienswaardigheden in de stad hadden gezien, zijn we nog een middag naar Cascais geweest. Dit stadje, 30 kilometer van Lissabon, was vroeger een pittoresk vissersdorp, maar is inmiddels uitgegroeid tot één van de mooiste badplaatsen van Portugal. En inderdaad, door de palmbomen, luxe villa’s en sprookjeskastelen kregen wij hier een enorm zomers gevoel. Het deed mij weer een beetje denken aan de zomervakanties van vroeger aan de Middellandse Zee!
Zondagavond lig ik weer in mijn eigen bedje. Buiten is het slechts 6 graden, wat wel even een heel verschil is met de temperatuur die wij ‘s ochtends hadden in Portugal (26 graden). Nog vol van alle indrukken uit die geweldige stad val ik in slaap.
De volgende ochtend moet ik even goed nadenken, o ja, ik ben weer thuis, het is maandag en ik moet weer naar mijn stage. Wanneer ik het CenterParcsachtige terrein van mijn stageplaats op loop, komt er een voor mij onbekende cliënt naast mij lopen en word ik uitgenodigd om een taartje te komen eten op zijn verjaardag. Van binnen moet ik heel hard lachen, wat zijn deze mensen toch geweldig! Op de afdeling fysiotherapie kom ik mijn eerste cliënt tegen; “Hé vakantieganger! Ik heb je hartstikke gemist!” Ik ben slechts twee werkdagen weggeweest, maar heb zoveel gezien en meegemaakt dat het wel lijkt alsof ik een lange break heb gehad. Maar wanneer later een andere cliënt zegt; “Wow Suzanne, je hebt zeker veel in restaurants gegeten? Je bent echt dik geworden in je vakantie!” moet ik heel hard lachen. Zo, welkom terug!
Na deze break ben ik er weer helemaal klaar voor om nog 7 weken stage te lopen. De tijd vliegt, de zomer is alweer in aantocht! Zoals de meesten wel weten, kan ik niet laten om toch nog een keer naar Frankrijk te gaan. Daar ga ik voor de vijfde keer op rij een zomer op een camping werken. Steeds als ik eraan denk, verbaas ik mij; wie had van te voren verwacht dat ik dat campingwerk zo leuk zou vinden dat ik er maarliefst vijf keer heen zou gaan?! Toch zal deze zomer anders worden dan anders. Na vier zomers de animatie te hebben gedaan met de Franse krullenbol Arnaud, zal ik deze zomer de animatie met iemand anders gaan doen. Helaas betekent dit dus het einde van het Krullenbollenteam……
Maar gelukkig komen er ook weer bekenden! Kees, de badmintonnende francofiele ‘zwemmeester’ is weer van de partij, netals de koks Celine en Freddy. Dat wordt dus weer een zomer heerlijk eten en badmintonnen met Brabantse gezelligheid! En wat doe je als je als campinggast geweldige zomers hebt gehad op een leuke camping, maar nu eigenlijk niet meer met je ouders mee wilt? Juist, je gaat gewoon op die camping werken! Dat hebben Anne-Wil en Jasmijn goed begrepen, want allebei vonden ze hun vakanties zo leuk, dat ze nu op de camping komen werken. Het beloofd dus weer een gezellige boel te worden!
Ondanks dat ik voor de vijfde keer naar Montesquiou ga, heb ik weer een nieuwe manier van reizen gevonden. Waar ik vorige jaren met het vliegtuig van Amsterdam of Brussel naar Pau Pyreneés vloog, neem ik nu op 1 juli het vliegtuig naar Toulouse. Vanaf het vliegveld van deze overigens erg gezellige stad, ga ik met het openbaar vervoer naar de camping. In Nederland ben ik behoorlijk gewend aan bussen, treinen en metro’s, maar in een onbekende Franse stad met een gigantische koffer, is toch wel een nieuwe uitdaging! De planning is dat ik eerst de bus neem naar het centrum van Toulouse en dat ik daar de trein of bus neem naar Auch. Maar na mijn openbaar vervoer ervaringen in Amsterdam, Barcelona en Lissabon, gaat dat helemaal lukken!
J’en ai envie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
