Acht weken, dat is niet een paar nachten weg!
Door: Suzanne
Blijf op de hoogte en volg Suzanne en Reinier
30 Juni 2010 | Nederland, Grootebroek
Mijn bed ligt helemaal vol…. Allemaal spullen die mee moeten in het vliegtuig naar Toulouse. Van kleding tot schoenen en van aftersun tot de oplader van mijn ipod, je kunt het zo gek niet verzinnen of het ligt klaar! “Acht weken, dat is niet zomaar een paar nachten weg”, zei laatst iemand. En inderdaad, voor acht weken heb ik behoorlijk wat troep nodig!
Morgenochtend ga ik samen met mijn moeder naar Schiphol, waar ik om 11.45 in een Fokker 70 van de KLM stap. Mijn ouders wilden niet geloven dat een Fokker 70 (dat is een heel klein vliegtuig) het vermogen heeft om naar Zuid-Frankrijk te vliegen, maar dat ga ik morgen meemaken! In een vliegtuig, want voornamelijk gevuld schijnt te zijn met zakenmensen vertrek ik naar Toulouse, de snelst groeiende stad van Frankrijk en inmiddels de derde grote stad van het land. De stad draait bijna volledig om de luchtvaartindustrie, want onder andere de firma Airbus is daar gevestigd. Allerlei spaceshuttles, vliegtuigen en Concordes worden in Toulouse gemaakt. Een stad dus die draait om luchtvaart en hightech, maar daar zal ik helaas weinig van meemaken. Na mijn aankomst op het vliegveld, neem ik een bus naar het stadscentrum, waar ik volgens de planning in een trein stap. Na een treinrit van anderhalf uur, zal ik daar opgehaald worden en komt mijn eindbestemming steeds dichterbij. Voor de vijfde keer zal ik daar acht weken op een camping gaan werken (www.lehaget.com) .
Afgelopen vrijdag was mijn laatste stagedag, wat ik heb beleefd met een heel dubbel gevoel. Aan de ene kant vond ik het erg jammer om weg te gaan, want ik heb mijn stage ervaren als erg leuk en leerzaam. De verstandelijk gehandicapten waren zo bijzonder en leuk om mee te werken, dat ik met sommige van hen echt een band heb gekregen. Naast de fysiotherapeutische vaardigheden heb ik enorm veel geleerd over communicatie; de één komt lopend binnen en kletst de oren van je hoofd, terwijl de ander in een rolstoel zit en nauwelijks kan communiceren. Gedurende mijn stageperiode heb ik veel verschillende soorten van communicatie geleerd, zoals het praten met korte duidelijke zinnen en het gebruik maken van gebarentaal en pictogrammen. Ik vond het dus erg jammer om afscheid te nemen, maar het vooruitzicht op een zomervakantie is natuurlijk ook helemaal niet verkeerd!
Na mijn laatste stagedag heb ik nog heel veel dingen gedaan; een klassenbarbecue in Opperdoes, het Flinters Badminton 40 jarig jubileum feestmiddag en avond, een bezoekje aan de familie Bloem in Stiens (Friesland), op kraamvisite, een afsluitend gesprek op school, de laatste inkopen doen in de Kalverstraat, naar de kapper en nog veel meer. Voor dat ik het wist, waren die dagen voorbij en nu is het alweer woensdagavond.
Kees, mijn badmintonnende, Francofiele collega uit Brabant is al op de camping aanwezig. Samen met hem ga ik de animatie doen en dat gaat hartstikke gezellig worden. Helaas komt Arnaud, mijn mede-animator van de afgelopen vier zomers, niet meer terug en we zullen hem erg missen! En wij zullen niet de enige zijn, ik denk dat er ook menig campinggast zijn aanwezigheid gaat missen. De koks van vorig jaar komen wel weer terug, dus ik vrees dat we weer veel lekker eten krijgen en dat ik na de zomer weer mijn broeken niet meer pas!
Ik weet al van meerdere campinggasten dat ze weer komen, maar ik ben erg nieuwsgierig naar de anderen; de badmintonnende broers uit Parijs, meneer snor, de familie uit Weert, de acteur met zijn schattige dochter, de Belgische familie, de Franse meneer die Nederlands wilde leren omdat hij de Nederlanders zo vriendelijk vond en ga zo maar door! Er zijn zoveel mensen waaraan ik nog een herinnering heb!
Aanstaand weekend is er alweer een grote bruiloft in het kasteel, dus ik val met mijn neus in de boter! Gisteren heb ik een nieuwe witte blouse gekocht, dus ik ben helemaal klaar voor de 280 (!) gasten die volgens Anais dit weekend komen.
Zo, dit was een heeeel lang verhaal, maar nu is iedereen weer op de hoogte. Mijn volgende bericht zal ik in Frankrijk schrijven. Ik hoop weer netals vorig jaar wekelijks een stukje te kunnen schrijven. Het is leuk om te horen dat ik een aantal fanatieke lezers heb, waaronder mijn oma die regelmatig kijkt of ik alweer een bericht heb geschreven. Natuurlijk vind ik het leuk als jullie berichten achterlaten, zodat ik op de hoogte blijf van het ‘normale’ leven!
Tout le monde une bonne vacance et à plus tard!
Suzanne
Morgenochtend ga ik samen met mijn moeder naar Schiphol, waar ik om 11.45 in een Fokker 70 van de KLM stap. Mijn ouders wilden niet geloven dat een Fokker 70 (dat is een heel klein vliegtuig) het vermogen heeft om naar Zuid-Frankrijk te vliegen, maar dat ga ik morgen meemaken! In een vliegtuig, want voornamelijk gevuld schijnt te zijn met zakenmensen vertrek ik naar Toulouse, de snelst groeiende stad van Frankrijk en inmiddels de derde grote stad van het land. De stad draait bijna volledig om de luchtvaartindustrie, want onder andere de firma Airbus is daar gevestigd. Allerlei spaceshuttles, vliegtuigen en Concordes worden in Toulouse gemaakt. Een stad dus die draait om luchtvaart en hightech, maar daar zal ik helaas weinig van meemaken. Na mijn aankomst op het vliegveld, neem ik een bus naar het stadscentrum, waar ik volgens de planning in een trein stap. Na een treinrit van anderhalf uur, zal ik daar opgehaald worden en komt mijn eindbestemming steeds dichterbij. Voor de vijfde keer zal ik daar acht weken op een camping gaan werken (www.lehaget.com) .
Afgelopen vrijdag was mijn laatste stagedag, wat ik heb beleefd met een heel dubbel gevoel. Aan de ene kant vond ik het erg jammer om weg te gaan, want ik heb mijn stage ervaren als erg leuk en leerzaam. De verstandelijk gehandicapten waren zo bijzonder en leuk om mee te werken, dat ik met sommige van hen echt een band heb gekregen. Naast de fysiotherapeutische vaardigheden heb ik enorm veel geleerd over communicatie; de één komt lopend binnen en kletst de oren van je hoofd, terwijl de ander in een rolstoel zit en nauwelijks kan communiceren. Gedurende mijn stageperiode heb ik veel verschillende soorten van communicatie geleerd, zoals het praten met korte duidelijke zinnen en het gebruik maken van gebarentaal en pictogrammen. Ik vond het dus erg jammer om afscheid te nemen, maar het vooruitzicht op een zomervakantie is natuurlijk ook helemaal niet verkeerd!
Na mijn laatste stagedag heb ik nog heel veel dingen gedaan; een klassenbarbecue in Opperdoes, het Flinters Badminton 40 jarig jubileum feestmiddag en avond, een bezoekje aan de familie Bloem in Stiens (Friesland), op kraamvisite, een afsluitend gesprek op school, de laatste inkopen doen in de Kalverstraat, naar de kapper en nog veel meer. Voor dat ik het wist, waren die dagen voorbij en nu is het alweer woensdagavond.
Kees, mijn badmintonnende, Francofiele collega uit Brabant is al op de camping aanwezig. Samen met hem ga ik de animatie doen en dat gaat hartstikke gezellig worden. Helaas komt Arnaud, mijn mede-animator van de afgelopen vier zomers, niet meer terug en we zullen hem erg missen! En wij zullen niet de enige zijn, ik denk dat er ook menig campinggast zijn aanwezigheid gaat missen. De koks van vorig jaar komen wel weer terug, dus ik vrees dat we weer veel lekker eten krijgen en dat ik na de zomer weer mijn broeken niet meer pas!
Ik weet al van meerdere campinggasten dat ze weer komen, maar ik ben erg nieuwsgierig naar de anderen; de badmintonnende broers uit Parijs, meneer snor, de familie uit Weert, de acteur met zijn schattige dochter, de Belgische familie, de Franse meneer die Nederlands wilde leren omdat hij de Nederlanders zo vriendelijk vond en ga zo maar door! Er zijn zoveel mensen waaraan ik nog een herinnering heb!
Aanstaand weekend is er alweer een grote bruiloft in het kasteel, dus ik val met mijn neus in de boter! Gisteren heb ik een nieuwe witte blouse gekocht, dus ik ben helemaal klaar voor de 280 (!) gasten die volgens Anais dit weekend komen.
Zo, dit was een heeeel lang verhaal, maar nu is iedereen weer op de hoogte. Mijn volgende bericht zal ik in Frankrijk schrijven. Ik hoop weer netals vorig jaar wekelijks een stukje te kunnen schrijven. Het is leuk om te horen dat ik een aantal fanatieke lezers heb, waaronder mijn oma die regelmatig kijkt of ik alweer een bericht heb geschreven. Natuurlijk vind ik het leuk als jullie berichten achterlaten, zodat ik op de hoogte blijf van het ‘normale’ leven!
Tout le monde une bonne vacance et à plus tard!
Suzanne
-
30 Juni 2010 - 18:19
Reinier:
tot de voorlaatste zin begreep ik het nog!
Maar in ieder geval Veel Plezier!! -
30 Juni 2010 - 19:10
Kees:
Heey Suzanne,
leuk weer eens wat van je te lezen! Ik ben er al. Het is hier heel warm en op de camping nog erg rustig.
Badmintonnende broers uit Parijs? Heb ik die gemist, of niet goed opgelet vorig jaar?
En komend weekend wordt inderdaad enorm druk!!! We redden ons wel... -
30 Juni 2010 - 20:13
Je Oudste Oom:
Heerlijk om weer iets van je te horen! Ik laat me niet op je mailinglijst plaatsen, want dan ben ik moreel verplicht om elke dag mijn mails te lezen, wat nu er nog weleens bij inschiet. En een mailtje van jou is steeds weer een verrassing!!!!!!!
Veel plezier, ook namens Miguel. -
01 Juli 2010 - 10:09
Fransje En Flip:
Hoi Suzanne,
wij houden jouw dagboek bij.
Doe de familie Passerat veel groeten van ons.
Wij hopen dat het goed weer blijft en dat de camping goed vol zal lopen.
Groetjes uit Nuenen,
Fransje en Flip -
03 Juli 2010 - 19:30
Mary:
Hoi Suzan.
Ik hoop dat de reis goed verlopen is.Aan je verslag te zien ga je je niet vervelen.Nog 2weken en dan vertrekken wij ook naar Zeeland.We hebben er zin in.Aan je verslag te zien heb je het nu druk met de bruiloft. Werk ze. Groetje Mary
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
