Op reis naar het schitterende eiland

De kranten schrijven dat het in Nederland een extreem koude winter gaat worden. In november moeten de handschoenen en mutsen uit de kast en december beloofd een witte koude maand te worden. Ik ga daar niets van meemaken, want ik vier kerst met mijn billen in het tropische zand van Sri Lanka!

De meesten van jullie zullen inmiddels wel weten wat ik daar ga doen. Als ik het je niet verteld heb, dan zullen mijn ouders of oma het wel gedaan hebben. Het was zelfs zo erg dat toen wij met de familie gingen eten in een restaurant, mijn oma vol trots de serveerster mijn reisplannen vertelde. Voor degene die het desondanks nog niet precies weten, zal ik het nog een keer vertellen; Momenteel volg in de minor 'Internationalisering; Werken in ontwikkelingslanden.' In een klas vol studenten met buitenlandambities heb ik vakken gevolgd over geografie, wereldeconomie, kolonisatie, cultuurregels, interculturele communicatie en alles wat met internationalisering te maken heeft. Na de tentamens is het moment aangebroken dat de studenten uiteenwaaieren over de wereld. De één gaat zanddammen bouwen in Kenia, de ander op een school in een krottenwijk van Kaapstad werken en ik ga samen met mijn klasgenoot Anne naar Sri Lanka om daar fysiotherapie te geven aan kansarme jongeren met een beperking.

Wij vertrekken vrijdagochtend 4 november uit Amsterdam en als alles volgens de planning verloopt, landen we zaterdagochtend na een tussenstop in Munchen (Duitsland) en Doha (Qatar) in Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka. Na een paar dagen acclimatiseren in een guesthouse, gaan we vervolgens op weg naar Stichting Hellabeem. Dit opleiding- en revalidatiecentrum, gestart in 2006 door een Nederlands echtpaar, leidt jongeren tussen de 14 en 24 jaar op voor een zelfstandig leven. In Sri Lanka worden mensen met een beperking helaas nog vaak gezien als monsters en vergissingen van de natuur. Zij worden in de hoek van de kamer geplaatst en worden niet betrokken bij activiteiten in het dagelijks leven. Gedurende twee jaar wonen deze kansarme gehandicapte jongeren in het centrum, waar ze worden opgeleid om zelfstandig een menswaardig bestaan op te bouwen. In eerste instantie leren zij basisvaardigheden, zoals koken en tuinieren, maar daarnaast leren ze voor een specifiek beroep en worden begeleid bij het starten van een eigen bedrijfje. Wij gaan proberen een (kleine) bijdrage te leveren aan dit opleidingsproces.

Als eind december de kerstvakantie begint, hebben ook wij vakantie en zullen we gaan reizen over het eiland. Met de trein, tuktuk en Sri Lankese bus zullen we het eiland gaan ontdekken. Waar ik tot een paar maanden geleden nog niets wist over Sri Lanka, heb ik nu al een lijstje van dingen die we absoluut moeten doen: Aziatische olifanten kijken in een Nationaal Park, op één van de mooiste stranden van de wereld liggen, een theeplantage bezoeken, het Nederlandse ford van Galle bezichtigen en nog veel meer. Sri Lanka betekent in het Sankriet 'Het schitterende eiland' en wij gaan dat eiland met tropische temperaturen rondreizen,wat absoluut geen straf lijkt te zijn.

Nu, zittend aan de keukentafel in het Noord-Hollandse Grootebroek, kan ik mij nog moeilijk voorstellen wat ik ga aantreffen in Sri Lanka. Door de lessen op school en het verdiepen in het land, weet ik heel veel, maar het lijkt nog erg onwerkelijk. Ik moet toegeven dat ik het ook best wel een beetje spannend vind. De Singalese taal die uit allerlei tekens bestaat, het tropisch regenwoud klimaat, de enge beestjes, de cultuurverschillen en de vele soorten van ongelijkheid, het is niet niets. Mijn enige ervaring buiten Europa was een busrit naar de Aziatische zijde van de stad Istanbul!

Sri Lanka is een relatief goed ontwikkeld land en behoort sindskort niet meer tot de armste landen in de wereld. In de afgelopen vijftien jaar is de zuid-west kust (Colombo en omliggende steden) erg ontwikkeld qua industrie en heeft het land zich met sprongen ontwikkeld. De regio rond de hoofdstad is vergelijkbaar met Westerse steden; er zijn hoge gebouwen, drukke straten en moderne gebouwen. Helaas geldt deze ontwikkeling niet voor het hele land. Ruim tachtig procent van de bevolking woont op het platteland en leeft in meer of mindere mate met slechte omstandigheden. Op het platteland leven nog veel mensen onder de armoedegrens van $1,- per dag en hebben geen voorzieningen zoals schoon drinkwater, electriciteit en sanitaire voorzieningen. Een ernorm contrast dus met de ontwikkelde stad!

Voor mijn gevoel is Sri Lanka nog nooit zo vaak in het nieuws geweest als de laatste tijd. Even een overzicht van enkele nieuwsberichten uit de afgelopen week: De Tamils steunen Nederlandse basisscholen, Natascha Kamphusch opent een kinderziekenhuis in Sri Lanka, gecrashte satteliet neergekomen bij Sri Lanka en de president van Sri Lanka is aangeklaagd vanwege oorlogsmisdaden. Maar dat is nog niets in vergelijking met klasgenoten die naar het overstroomde Thailand, de Hoorn van Afrika met de hongersnood of naar Kenia, met terroristische aanslagen en ontvoeringen van buitenlanders gaan.

Bij het typen van deze blog, zullen jullie met verbazing hebben gekeken naar de naam 'suzannefrankrijk'. Inderdaad, dat komt niet helemaal overeen met mijn huidige reis. Na zes zomers te hebben gewerkt in Zuid-Frankrijk is mijn weblog onder familie, vrienden en bekenden steeds bekender geworden. Waarom een goed concept veranderen!? Voor de opleiding moet ik soms in mijn blogs verplichte punten verwerken. Het kan dus zijn ik soms een voor jullie vreemde uitstap maak of vreemde begrippen gebruik. Ik zal proberen er een verhaal van te maken wat voor iedereen leuk om te lezen en begrijpbaar is. De liefhebbers kunnen zich links op deze site aanmelden voor de maillijst, zodat je een mail ontvangt wanneer ik een bericht plaats.

Nou ik heb alweer veel te veel verteld, dit verhaal is al erg lang geworden. Ik heb er in ieder geval erg veel zin in, wat er ook gebeurt, het zal voor mij persoonlijk en op fysiotherapeutisch gebied een onvergetelijke en leerzame reis worden. Voor zover de internetverbinding van de internetcafes het toelaat, zal ik proberen regelmatig iets van mij te laten horen!

Ayubowan! ( Deze uitspraak wordt in Sri Lanka de hele dag door tegen iedereen gezegd, het betekent "Gegroet, ik wens u een lang en gelukkig leven." )Dus bij deze:
Ayubowan!