Wie, wat en vooral waar?

Toen ik vanochtend wakker werd, was ik even de weg kwijt. “Waar ben ik? Waar was ik gisteren en waar gaan wij vandaag naar toe?” O ja, wij zijn gisteren (zondag) aangekomen in Boekarest, de hoofdstad van Roemenië en blijven daar vandaag.

Om het verhaal een beetje logisch te houden, even terug naar het vorige verhaal. Dat heb ik donderdagavond geschreven na de eerste excursie op het platteland van Roemenië. Een schok, maar ook een openbaring om te zien hoe de mensen daar leven. Vrijdag stond er een wandeling buiten de gebaande paden door de heuvels van Transsylvanië op de planning. Na een overweldigend ontbijt starten wij de wandeling door een verlaten vallei. Hier en daar een paard met wagen, een herder met zijn kudde of mensen op zoek naar manieren om geld te verdienen. Het leven lijkt een beetje op het ‘jagen en verzamelen’ tijdperk uit de geschiedenisboeken. Zakken vol walnoten, pruimen en appels worden verzameld, net als paddenstoelen en andere eetbare producten. Voor zelfvoorziening worden deze ingeslagen, maar ook voor de verkoop om geld te verdienen. In de winkel is fruit voor de meesten te duur, dus gaan zij de heuvels in om zelf vitaminebommetjes te plukken. Terwijl wij door de verlaten groene heuvels lopen, bedenk ik mij dat de manier van leven erg lijkt op dat van een ontwikkelingsland. Er zijn grote verschillen tussen arm en rijk en daardoor zien wij links een Mercedes rijden en rechts een paard en wagen. De huizen van leem worden beetje bij beetje verbeterd, zoals dat ook in sloppenwijken gebeurd. Wij hebben mazzel, door de regen van de afgelopen dagen is het bos herfstachtig gekleurd. Allerlei tinten groen en geel zijn zichtbaar op de heuvels. Het lijkt wel een schilderij! Helaas hebben wij op heel veel honden, een paar herten en bijzondere vogels na, geen dieren gezien. Geen pootafdrukken van beren of zwijnen, maar dat mag de pret niet drukken. Na 15 kilometer lopen door heuvels en over hoogvlakten zijn wij verkleumd van de kou, helaas was dit de eerste koude dag sinds een paar maanden. Gelukkig wachtte ons een zelf gebrouwen likeurtje en een warme houtkachel.

Zaterdagochtend hebben wij een bezoek gebracht aan Sighisoara, een stadje bekend door Dracula (zie vorige verhaal). We waren al een paar dagen in dit stadje, maar zijn door de excursies niet toegekomen aan het bezoeken van het sprookjesachtige centrum. Ik moet toegeven, sprookjesachtig is het stadje zeker. Goed onderhouden kleurrijke straten, welke nu helaas een beetje hopeloos toonden vanwege de voortdurende regen. Wij kunnen ons voorstellen dat het er nog veel mooier uit zou zien als het zonnetje schijnt.

Na het bezoek aan Sighisoara en omgeving, stond zondag de stad Brasov op de planning. Deze tweede stad van Roemenië is dankzij de industrialisatie helemaal vergrauwt en dat heeft de stad dus niet zo goed gedaan. Gelukkig is het oude centrum wel bespaard gebleven en daar hebben wij dan ook een dag rondgebracht tussen de gebouwen met Franse allure. Wij hebben ons ontzettend verbaasd over de straat die officieel de smalste straat van Europa genoemd mag worden. De 1,11 m brede ‘straat’ is voor ons een steeg. Het blijft voor ons nog steeds de vraag waarom dit een straat heet en niet gewoon een steeg, zoals bijvoorbeeld in Amsterdam. Brasov is een opkomende wintersportbestemming, die steeds populairder gaat worden. Daarnaast is het bekend om de beren. De Karpaten, het berggebied waar de stad in ligt, is een gebied waar de grootste populatie beren van Europa leeft. Deze beesten schijnen regelmatig de stad in te trekken op zoek naar eten. Gelukkig hadden zij tijdens ons bezoek geen honger!

Gisteravond hebben wij de trein gepakt naar Boekarest. In eerste instantie leek dit een enorme grauwe stad met weinig gezelligheid, maar wel met opvallend veel Westerse ideeën en hippe mensen. Toen wij vandaag een wandeling hebben gemaakt langs de bezienswaardigheden van de stad, bleek het lang niet zo grijs en grauw te zijn. Er staan enorme gebouwen, die met grootheidswaanzin en Franse invloeden zijn gebouwd. Boekarest wordt ook het Parijs van het oosten genoemd. Blij deze stad toch bezocht te hebben, vertrekken wij morgen naar Istanbul. Want hoppa, ons avontuur gaat verder!

De Roemenen verklaren ons flink voor gek als wij vertellen dat wij met de trein zijn gekomen. “Are you serious?” gevolgd door de vraag of wel goed bij ons hoofd zijn, krijgen wij regelmatig. Zo ook in de trein naar Brasov. Drie keer per dag gaat er een trein van Sighisoara naar Brasov en dankzij het ‘hypermoderne’ informatiebord, bestaande uit velletjes papier, begrepen wij dat de vorige trein bijna 4 uur vertraging had en de onze ook een uur later zou komen. Denk nou niet dat wij in die verlate trein mochten, want de conducteur stuurde ons daar weer uit. Je hebt hier een treinticket voor een trein en mag dus niet zomaar een ander trein nemen. Ook niet als de jouwe pas over een uur komt en er op dat moment een trein naar jouw bestemming voor je neus staat! “Roemenië heeft een slecht treinverkeer en er is altijd vertraging,” zeggen de meeste lokale mensen ons. “Hoe kunnen jullie nou met de trein op vakantie gaan?!” Tja, dat snappen wij soms zelf ook niet. We zien ontzettend veel, weten niet meer wat voor dag het is en waar wij de dag ervoor waren. Morgen, op mijn verjaardag, staat ons een nieuw avontuur te wachten. Bij het plannen van deze reis was ons bekend dat de rechtstreekse trein tussen Boekarest en Istanbul niet zou rijden, maar dat wij halverwege over moesten stappen op een treinvervangende bus. Dit leek ons geen probleem, maar inmiddels zijn wij erachter dat de reis nog iets gecompliceerder gaat worden. De dame van het international trainoffice moest lachen toen wij vertelden met de nachttrein naar Istanbul te willen. Op een papiertje vol met krabbels, liet zij ons zien dat wij misschien wel zes keer over moeten stappen in Bulgarije. Moedeloos keken wij elkaar aan; “Waarom doen wij dit?”

Tot zover deze update. Het is een beetje warrig, maar dat zijn wij inmiddels zelf ook! Geniet van het Nederlands elftal morgenavond. Zij spelen dan in Boekarest tegen het Roemeens elftal. Zoals de Nederlanders bekend staan, is de stad al een gezellige boel met in oranje geklede supporters.

La reverdere, oftewel ‘doei’ in het Roemeens!