Kedeng-e-deng

Zoals Guus Meeuwis altijd zingt; Kedeng-e-deng, kedeng-e-deng, kedeng-e-deng, oehoe. Kilometers spoor vliegen onder mij door……

Al heen en weer schuddend lig ik in de slaaptrein. Mijn hoofd al een paar keer gestoten aan het bed een meter boven mij en veel meer dan liggen is hier niet mogelijk. Direct na vertrek (zondagavond) in Amsterdam, maken wij dus de bedden op om te gaan slapen. We hebben een 6-couchette, wat overeenkomt met het bekende stapelen. Wij hebben allebei een bed beneden, wel zo prettig om met de voeten bij de vloer te kunnen. Op de tweede ‘etage’ liggen twee Polen (?), die waarschijnlijk een zwaar weekend hebben gehad in Amsterdam, want direct na vertrek doen zij ook de nachtlampen uit en gaan slapen. In Arnhem stapt er nog een Nederlander in onze couchette en hij mag zich op het minst comfortabele, middelste bed proppen. Als een ware ervaringsdeskundige installeert hij zich met een tablet vol films, series en boeken. Twee keer per maand neemt hij deze trein, maar als hij hoort dat wij met de trein naar Athene gaan, noemt hij ons avonturiers. “Wauw, wat stoer van jullie, dat hoor je niet vaak!” De trein gaat de grens over en racet vervolgens door Duitsland. Wij worden bijna uit ons bed gelanceerd door alle hobbels, wissels en kuilen en mijn eerste indrukken typen op mijn iPod is bijna onmogelijk.

Urenlang doen wij pogingen om te slapen. Dit lukt niet goed, want iedere 5-20 minuten word ik wakker. Door de hoestende mensen drie couchettes verderop of door de ‘achtbaan’, zoals de trein genoemd kan worden. De heen en weer schuddende trein zorgt ervoor dat ik de ene keer tegen het muurtje wordt geduwd en de andere keer veel moeite moet doen om niet uit mijn bed te vallen. Of ik word wakker door de felle lampen van de stations waar we voorbij racen of stoppen of de bovenburen die halverwege de nacht de trein gaan verlaten. Om dan nog niet te spreken over het brandalarm die meerdere keren afgaat omdat er mensen stiekem staan te roken op het toilet of over de pijn in mijn rug en heupen van dit comfortabele bed! Had ik maar meer vet gehad, dan had dit bed vast beter gelegen! Als ik na urenlang draaien echt niet meer weet hoe ik moet liggen, worden we wakker gemaakt; We zijn in München! Even opfrissen op het stationstoilet, een frisse neus halen op het stationsplein en een ontbijt scoren. Wij zijn er al achter, dit is geen vakantie, dit is reizen en dat is een heel groot verschil! Reizen is ontzettend gaaf, maar soms ook afzien……

Een luxe Oostenrijkse trein brengt ons naar Boedapest. Dit keer geen 11 uur liggen, maar 8 uur zitten en dat is zeker in het begin een verademing! Terwijl het zonnetje schijnt, flitsen wij langs Oostenrijkse huisjes, mooie groene landschappen en koeien in de wei. Na zes uur begin in het toch wel een beetje zat te worden. We zijn al bijna 24 uur onderweg en de laatste uren duren het langste. Een tripje naar de wc is meer bedoeld voor het strekken van de benen, dan voor het toiletbezoek en moe, stijf, maar ontzettend voldaan komen wij aan in Boedapest. We hebben de eerste bestemming bereikt!

Als wij maandagavond het hostel vinden, wacht ons nog een leuke verassing. Wanneer we bij het gebouw zijn wat volgens het adres ons hostel schijnt te zijn, kunnen wij nergens het bordje ‘hostel’ vinden. Het telefoonnummer wat wij zouden bellen bij aankomst, wordt niet opgenomen en daar staan wij dan. Blijkbaar zien wij er verlept en moedeloos uit, want een vriendelijke Hongaar, laat ons het enorme gebouw binnen. Volgens de boeking is het hostel te vinden op de vijfde etage, maar ook daar is de deur gesloten met een slot. Na nog twee pogingen bellen, zijn wij het zat en willen op zoek naar een andere slaapplaats. Wanner wij dat zeggen, komt de eigenaar in actie. Een opsomming van fouten volgen; de eigenaar hoort nieuwe gasten te ontvangen (er is geen receptie), maar hij kon niet komen. Via de sms kregen wij een kamer, welke bij binnenkomst al bezet was door andere toeristen, het wachtwoord voor de deur bleek niet te kloppen en het beloofde ‘dakterras met panorama uitzicht op het historische centrum van de stad’ bleek een foutje op de site te zijn. Kortom, wij vertrouwden de boel niet echt, maar zijn overgehaald door andere toeristen om toch te blijven. Een hele ervaring zo op de eerste bestemming van onze trip!

In Boedapest zijn wij twee nachten, maar door de aankomst ’s avonds op de eerste dag en het vertrek op de vroege ochtend van de derde dag, bleef er welgeteld één dag over. Aangezien ik in het voorjaar ook al in Boedapest ben geweest, kon ik Renate de hoogtepunten van de stad laten zien. Het plan was om dit per fiets te doen, maar één blik op de drukke straten, deed ons doen veranderen. Ze rijden hier als idioten en aangezien wij graag de rest van de reis af willen maken, leek het ons veiliger om voor de metro en de benenwagen te kiezen. Gisteravond zijn wij naar de citadelheuvel gelopen, met een geweldig uitzicht over de verlichte Donau met alle mooie gebouwen. Wat is een stad met water toch mooi en zeker in het donker! Vandaag (dinsdag) zijn wij de stad doorkruist; via de burchtwijk naar het Parlement. Ondanks dat ik dit onlangs nog gezien had, heb ik mij weer verbaasd over het enorme gebouw (bijna 300 meter breed en 277 kamers). Met diverse pauzes, waarin wij hebben genoten van het Hongaarse zonnetje (het is hier licht tot onbewolkt, 18 graden), zijn wij naar de centrale markthal geweest en door de wijk Pest gelopen. Kortom, Boedapest in 24 uur is absoluut te doen!

Morgen (woensdag) wacht ons weer een lange trein dag. Met Hongaarse broodjes en vers fruit hopen wij de dacht uur durende treinreis naar centraal Roemenië (om precies te zijn Sighisoara), te overleven. Daar zullen wij twee dagen excursies doen in het platteland, de plaats waar de tijd heeft stilgestaan en waar men nog op het land werkt met paard en wagen. Wij hebben er zin in en zijn benieuwd naar het volgende avontuur.

Liefs,
Suzanne

PS. Ik heb iedereen die tijdens mijn Sri Lanka reis in de maillijst stond daaruit verwijderd. Degene die het ook nu weer leuk vinden om iets van mij te lezen, moeten zich links op deze site nogmaals aanmelden. Ik heb voor vertrek ook nog een blog geplaatst met het reisplan, deze is te vinden bij ‘vorige’ onder dit bericht.