Welkom in Artis

Zoef, daar ging iets langs mijn benen. Volgens Anne-Wil was het een rat, maar ik blijf nog steeds volhouden dat die beesten hier natuurlijk niet lopen. Ik wil eigenlijk niet weten wat voor dier het wel was. De herten die ik tijdens de wandeling heb gezien, maakten mij in tegenstelling tot die rat wel blij. Netals overigens alle eekhoorntjes, vlinders en vogels die hier rondvliegen zorgen voor een dierentuingevoel. Het lijkt hier Artis wel! De reptielen lopen hier (helaas) ook genoeg, naast ons huisje in de struik is al een slang gesignaleerd, dus tegenwoordig gaan wij alleen maar met een zaklamp op stap. De kraan, verscholen in de struik en die wij gebruiken voor het tandenpoetsen, afwassen, drinken en wassen gebruiken, gebruiken we alleen na grondige inspectie van de omgeving. Om maar niet over de muizen te beginnen die in het begin van de zomer iedere ochtend mijn bed met drollen vervuilden, maar die niet sterker waren dan de chemicaliën, waardoor ik weer een schoon bedje heb!

Vorige week schreef ik over de drukte die toen begonnen was, maar afgelopen weekend is het nog veel drukker worden. De huisjes zitten sinds zaterdag helemaal vol en ook de camping begint vol te raken. Vorige week knutselden we nog met 5-10 kinderen, nu zijn het er soms wel 25! Het was maandag even wennen, want van alle kanten werd er geroepen: ‘Juf, mag ik een schaar? Suzanne, waar is de lijm? Mevrouw, wat moet ik nu doen?’ Kees en ik stonden even met onze handen in het haar, maar uiteindelijk heeft iedereen een mooi hondje geknutseld. Ook erg druk was het bij de andere activiteiten, zoals de wandeling naar het dorp, waterpolo en de slipperdans. G

isteren bij de table d’hotes was het helemaal vol! Er waren 90 volwassenen, 17 tieners en maarliefst 46 kinderen. Kees, Anne-Wil en ik waren verantwoordelijk voor de kindertafel en dat was even flink aanpoten. Sommige ouders vinden een kinderfeestje met 8 kinderen al een ramp, nou zij kunnen ons voortaan inhuren. Drie kwartier lang hebben we rondgerend met kilo’s friet, liters limonade en grote hoeveelheden frikandellen en hamburgers. Alles ging goed en tot verbazing van de ouders hebben alle kinderen (van 3 tot 13 jaar) zich helemaal volgegeten. Vervolgens zijn wij spelletjes gaan doen met alle kinderen, want wel een beetje onoverzichtelijk was. Eigenlijk was het sportveld veel te klein voor de ruim 55 kinderen die er aan het spelen waren. Terwijl de volwassenen aan het eten waren, hebben wij de kinderen vermaakt met allerlei spelletjes. Later op de avond hoorden wij dat de band was gearriveerd en zijn wij met alle kinderen weer richting het restaurant gegaan. Daar heeft een band voor de nodige gezelligheid gezorgd en hebben wij met tientallen mensen de polonaise gedaan, gedanst en de paquito uitgevoerd. Dit laatste is een dans uit deze streek, wat volledig onbekend was bij de vele Nederlanders. Ongeveer tien sterke mannen moesten achter elkaarop de grond gaan zitten, zonder dat ze wisten wat er gebeuren ging. Één voor één mochten de kinderen op de rij gaan liggen en werden zij van voor naar achter doorgegeven. (Een soort van crowd-surfen, wat nog wel eens gedaan wordt op Nederlandse festivals). Na een tijdje vond men het grappig als Annemieke (de campingeigenaresse) en ik (als vast meubilair van de camping) dat ook even wilden doen. Dus ook wij zijn door vele mannen gedragen, hahaha!

Voor degene diemijn omschrijving van de paquito niet begijpen, hierbij een filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=3bxX94loryI&feature=related. Dit is iets typisch uit deze regio, hier wordt bij allerlei feestjes de paquito gedaan. Ik heb hier een paar bruiloften meegemaakt en dan gaan de mensen spontaan tussen de derde en vierde gang van het diner de paquito doen!

Vandaag had ik vrij en ben ik met de buren uit Grootebroek, die hier op de camping staan, op stap geweest. We hebben een bezoek gebracht aan een elfde eeuwse abdij en aan een Armagnac kasteel. Armagnac is een sterke, cognacachtige likeur, die hier in deze streek heel veel gedronken wordt. Toch leuk om na vijf zomers in DE Armagnacstreek te zijn, een kijkje te nemen achter de schermen van deze overigens veel te sterke (40-60% alcohol) drank!

Tot slot nog even een moment die ik jullie niet wil onthouden. Vlak voordat ik maandag ging wandelen, kwam mijn collega Kees: ‘ Suzanne, je moet komen, je broertje heeft zijn been gebroken!’ En ja hoor, op hyves had hij een wie-wat-waar geplaatst dat hij zijn been heeft gebroken tijdens het rotsspringen. Toch wel een beetje ongerust vertrok ik met een groep van 20 mensen naar het dorp. En ik maar denken aan mijn broertje. Hoe nu verder? Wat heeft hij gebroken? Moeten ze nu naar huis? Dan komen ze niet meer hier heen! En hoe moet zijn badmintoncarriere nu verder? Toen ik twee uur later terugkkwam op de camping wist iedereen het al. Men begon over de ANWB, dat zij waarschijnlijk gaan regelen dat hij met vliegtuig terug gaat enzovoort. Dus ik ongerust bellen naar mijn broertje die alleen maar kon lachen aan de telefoon. Toen mijn vader zei dat er echt niets aan de hand was, kon ik opgelucht ademhalen. Mijn ‘lieve’ broertje had een grapje gemaakt, goh wat grappig…..

Nou ik kan nog uren typen over de succesvolle slipperdans, de nachtzwemmers die betrapt zijn, de avondmarkt en al het andere wat ik heb meegemaakt, maar het is nu genoeg geweest!

Tot gauw allemaal!

PS Hoe is het in Nederland? IK hoorde iets over heel slecht weer enzo. Els, plast Nick al op het potje?