Stilte voor de storm
Door: Suzanne
Blijf op de hoogte en volg Suzanne en Reinier
06 Juli 2009 | Frankrijk, Montesquiou
Na een paar hectische dagen thuis was het zaterdagochtend zover om weer naar frankrijk te gaan!
Donderdag zijn we naar Rogiers HAVO diplomauitreiking geweest, waar het erg warm, maar wel leuk was.
Vrijdag was het mijn beurt en zijn we met het hele gezin naar Amsterdam gegaan voor mijn propedeuse uitreiking. Dit was veel leuker dan verwacht, er waren leuke powerpoint gemaakt met over iedere student wat informatie en leuke feitjes. Mijn mentor had fotos en informatie van de studenten op internet gezocht, waardoor er wat verassende informatie boven kwam.
Na de uitreiking stond ik voor de grote taak om alle troep in mijn koffer te proppen. Ik mocht slechts 15 kilo meenemen, wat een mission impossible bleek. Nadat ik alles in mijn koffer had gepropt, woog mijn koffer 17 kilo. Bij RyanAir zijn ze streng, had ik gehoord, dus hup, alles uit de koffer en proberen minder gewicht mee te nemen. Wat dingen achtergelaten, kwamen we tot de conclusie dat er echt niet meer uit kon, want alles had ik nodig. Gelukkig woog mijn koffer toen rond de 15 kilo, dus was ik helemaal blij!
De volgende ochtend (ochtend kun je het nauwelijks noemen, het was 3.30) ging mijn wekker en was het tijd om met mijn vader naar Airport Brussels Sud Charleroi te vertrekken, waar we rond 7.45 aan kwamen. Ik heb veel geslapen/met mijn ogen dicht gelegen, dus ik heb weinig gemerkt van de lange reis. Op het vliegveld heb ik Kees (mijn collega) ontmoet en zijn we door de douane gegaan. mijn koffer bleek uiteindelijk 16.5 kilo, maar gelukkig maakte ze daar geen probleem van. Op de borden stond vermeld dat het weer in Pau niet goed was; onweer, regen en 19 grqden. O jee, dat hebben wij weer! En ja hoor, inderdaad, na een mooi uitzicht op¨Parijs begon het in midden Frankrijk bewolkt te worden en in Pau regende het. Vlak voor onze landing had het heel hard geonweerd en geregend, maar dat was gelukkig over. Ik vond de vlucht erg onrustig, het vliegtuig maakte veel bochten en de wolkenlaag was hardnekkig. Maar gelukkig zijn we niet neergestort!
Op het vliegveld in Pau stonden Justine (oudste dochter van de campingeigenaren) en Beth (Amerikaanse vriendin van Justine). Het was nog even spannend of mijn koffer eruit zou komen, want mijn koffer kwam echt als allerlaatste van de band af. Op de camping voelde het als een thuiskomst, iedereen was blij dat ik er weer was en het voelde alsof ik nooit was weggeweest. Zaterdagmiddag heb ik Kees vanalles laten zien op de camping en wat dingen uitgepakt. Ik slaap in een huisje alleen, over twee weken komt er waarschijnlijk een Nederlands meisje bij.
We hebben een erg gezellig team, ik heb er de vertrouwen in dat het goed gaat komen allemaal:
Justine - werkt in de receptie, is de dochter van de cqmpingeigenaren
Arnaud - mijn mede-animator, die ik nog ken van de vorige jaren. Erg leuk om hem weer te zien, alles gaat nog hetzelfde als vorig jaar. Ik noem hem meneer Krullie en hij mij Mevrouw krullie. Zijn Nederlandse taal is echt supergoed!
Kees - de badmintonnende francofiel uit brabant, hij gaat in het zwembad werken en de animatie helpen.
Isabelle - de kokkin, een oudere vrouw (44 jaar) die jaren in Afrika heeft gewerkt.
Celine - de andere kokkin, schijnt erg aardig te zijn, maar heb haar nog niet echt gesproken.
De komende weken komen er nog twee meisjes. Echt een vrouwenteam dus!
Gisteren op de eerste werkdag hebben we vooral veel schoongemaakt; caravan gewassen, speelgoed opgeruimd en schoongemaakt, het knutselhuisje uitgeruimd en de speeltuin schoongemaakt. Je hebt hier zeker eer voor je werk, want alles is zo vies, dat er echt verbetering zichtbaar is!
Op de camping is het nog erg rustig, gisteren hebben we daar van genoten. Om 16.30 was er taart voor het personeel en we hebben de hele avond voor het kasteel gezeten en gebbqt. Echt op z'n Frans, met veel eten en drinken! Leuk om zo'n avond mee te maken, want daar hdden we meestal geen tijd voor.
Vandaag, ja julllie geloven het nooit, heb ik mijn vrije dag! Daar ben ik wel aan toe na 1 dag werken, hahaha! Doordat het vanaf donderdag heel druk wordt voor het countryfestival, moet iedereen het begin van deze week een vrije dag hebben. Voor mij is dat dus vandaag. Heb eerst uitgeslapen en daarna even geteut met Elodie (de 13 jarige dochter van de eigenaren) en straks gaan we wandelen.
Nou dit was het wel weer, we hebben nu echt de stilte voor de storm.
Sorry voor mijn soms wat warrige verhaal, maar ik probeer snel te typen op een frans toetsenbord.
A la prochaine!
Donderdag zijn we naar Rogiers HAVO diplomauitreiking geweest, waar het erg warm, maar wel leuk was.
Vrijdag was het mijn beurt en zijn we met het hele gezin naar Amsterdam gegaan voor mijn propedeuse uitreiking. Dit was veel leuker dan verwacht, er waren leuke powerpoint gemaakt met over iedere student wat informatie en leuke feitjes. Mijn mentor had fotos en informatie van de studenten op internet gezocht, waardoor er wat verassende informatie boven kwam.
Na de uitreiking stond ik voor de grote taak om alle troep in mijn koffer te proppen. Ik mocht slechts 15 kilo meenemen, wat een mission impossible bleek. Nadat ik alles in mijn koffer had gepropt, woog mijn koffer 17 kilo. Bij RyanAir zijn ze streng, had ik gehoord, dus hup, alles uit de koffer en proberen minder gewicht mee te nemen. Wat dingen achtergelaten, kwamen we tot de conclusie dat er echt niet meer uit kon, want alles had ik nodig. Gelukkig woog mijn koffer toen rond de 15 kilo, dus was ik helemaal blij!
De volgende ochtend (ochtend kun je het nauwelijks noemen, het was 3.30) ging mijn wekker en was het tijd om met mijn vader naar Airport Brussels Sud Charleroi te vertrekken, waar we rond 7.45 aan kwamen. Ik heb veel geslapen/met mijn ogen dicht gelegen, dus ik heb weinig gemerkt van de lange reis. Op het vliegveld heb ik Kees (mijn collega) ontmoet en zijn we door de douane gegaan. mijn koffer bleek uiteindelijk 16.5 kilo, maar gelukkig maakte ze daar geen probleem van. Op de borden stond vermeld dat het weer in Pau niet goed was; onweer, regen en 19 grqden. O jee, dat hebben wij weer! En ja hoor, inderdaad, na een mooi uitzicht op¨Parijs begon het in midden Frankrijk bewolkt te worden en in Pau regende het. Vlak voor onze landing had het heel hard geonweerd en geregend, maar dat was gelukkig over. Ik vond de vlucht erg onrustig, het vliegtuig maakte veel bochten en de wolkenlaag was hardnekkig. Maar gelukkig zijn we niet neergestort!
Op het vliegveld in Pau stonden Justine (oudste dochter van de campingeigenaren) en Beth (Amerikaanse vriendin van Justine). Het was nog even spannend of mijn koffer eruit zou komen, want mijn koffer kwam echt als allerlaatste van de band af. Op de camping voelde het als een thuiskomst, iedereen was blij dat ik er weer was en het voelde alsof ik nooit was weggeweest. Zaterdagmiddag heb ik Kees vanalles laten zien op de camping en wat dingen uitgepakt. Ik slaap in een huisje alleen, over twee weken komt er waarschijnlijk een Nederlands meisje bij.
We hebben een erg gezellig team, ik heb er de vertrouwen in dat het goed gaat komen allemaal:
Justine - werkt in de receptie, is de dochter van de cqmpingeigenaren
Arnaud - mijn mede-animator, die ik nog ken van de vorige jaren. Erg leuk om hem weer te zien, alles gaat nog hetzelfde als vorig jaar. Ik noem hem meneer Krullie en hij mij Mevrouw krullie. Zijn Nederlandse taal is echt supergoed!
Kees - de badmintonnende francofiel uit brabant, hij gaat in het zwembad werken en de animatie helpen.
Isabelle - de kokkin, een oudere vrouw (44 jaar) die jaren in Afrika heeft gewerkt.
Celine - de andere kokkin, schijnt erg aardig te zijn, maar heb haar nog niet echt gesproken.
De komende weken komen er nog twee meisjes. Echt een vrouwenteam dus!
Gisteren op de eerste werkdag hebben we vooral veel schoongemaakt; caravan gewassen, speelgoed opgeruimd en schoongemaakt, het knutselhuisje uitgeruimd en de speeltuin schoongemaakt. Je hebt hier zeker eer voor je werk, want alles is zo vies, dat er echt verbetering zichtbaar is!
Op de camping is het nog erg rustig, gisteren hebben we daar van genoten. Om 16.30 was er taart voor het personeel en we hebben de hele avond voor het kasteel gezeten en gebbqt. Echt op z'n Frans, met veel eten en drinken! Leuk om zo'n avond mee te maken, want daar hdden we meestal geen tijd voor.
Vandaag, ja julllie geloven het nooit, heb ik mijn vrije dag! Daar ben ik wel aan toe na 1 dag werken, hahaha! Doordat het vanaf donderdag heel druk wordt voor het countryfestival, moet iedereen het begin van deze week een vrije dag hebben. Voor mij is dat dus vandaag. Heb eerst uitgeslapen en daarna even geteut met Elodie (de 13 jarige dochter van de eigenaren) en straks gaan we wandelen.
Nou dit was het wel weer, we hebben nu echt de stilte voor de storm.
Sorry voor mijn soms wat warrige verhaal, maar ik probeer snel te typen op een frans toetsenbord.
A la prochaine!
-
06 Juli 2009 - 12:22
Reinier:
Zo dat is als snel nu al een verhaal.
Je moet alleen nog ff je plaats van bestemming veranderen, want je zit nog steeds in Grootebroek ;)
Suus veel plezier en het wordt vast net zo mooi weer als het nu hier is.
X
Reinier -
06 Juli 2009 - 18:02
Anneke:
Haai!
Het klinkt weer heerlijk, je hebt in ieder geval 1 vrije dag gehad deze zomer!
Ik zit nu te genieten van 25-30 graden in Mallorca en probeer mijn weg te vinden op een Spaans / Duits toetsenbord. We huren nog een paar dagen een auto om lekker rond te kunnen rijden hier op het eiland.
Groetjes!!
Anneke -
06 Juli 2009 - 19:16
Ele En Piet:
Ben blij dat het weer is zoals van ouds.Vandaag genoten van je vrije dag.
Een fijne werkvakantie verder.
We zullen je mailtjes bijhouden.
Je buurtjes -
13 Juli 2009 - 13:58
Anneke:
Haai!
Nou, wij zijn weer terug van Mallorca. Vakantie was heerlijk, alleen de vlucht terug naar huis was een drama... We waren om 06:00 op het vliegveld, en uiteindelijk zijn we pas om 16:30 vertrokken... :S Naja, we zijn nu wel gespecialiseerd in wachten :D. Gelukkig duurt jouw vlucht terug nog een tijdje. Hoe is het daar? Net zulk lekker weer als wij gehad hebben?
Groetjes!! -
17 Juli 2009 - 09:26
Anais:
hahah sinds wanneer is elodie 15 ? -
27 Juli 2009 - 18:16
Joyce:
Suzanne, ik wou even wat kwijt en ik denk dat je dat wel leuk gaat vinden!
heerlijk om thuis te zijn maar je mist de camping wel hoor! Toen we naar die andere camping reden wou ik het liefst de lijnbus pakken naar Le Haget.
maar helaas kon dat niet. :(
ik mis Le Haget wel. Al die gezellig heid met Arnaud, Kees & jouw natuurlijk. Ik heb aardig een kleurtje en dat staat best stoer.
Dikke kus van Joyce!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
